(छायाचित्र सौजन्य: गौरी )
मोहरण्याला पुरली असती गालावरची खळी पण
तिचे स्वप्नघन टपोर डोळे रंगाने सावळी पण
.
वरवर बघता कठोर कणखर आतुन प्रेमाचा निर्झर
तिचा होऊनी जगता कळले तिच्यातले बाभळी पण
.
वेचून घ्यावा ती असण्याचा अनुभव बोटांनी अलगद
पुरेल का या माझ्या एका जन्माची ओंजळी पण?
.
हो म्हणताना भान असू दे जगण्याची शिखरे धूसर
असेल उत्कट वाट सुखाची दुःख प्रखर वादळी पण
.
परतुन येणे कठीण आहे मोहाचे कवितेचे घर
एक वेंढळा ऐकत नाही आणि एक वेंधळी पण
.
तुष्की नागपुरी
नागपूर, ४ सप्टेंबर २०२५
