गुरुवार, ४ ऑगस्ट, २०११

अलामांडा

(छायाचित्र सौजन्य: सोनल)
.
.
घंटेची पिवळी फुले पाहिली होती
कधी लक्षात राहिली नव्हती
पण तू त्या दिवशी
एक फुल खोवलेस केसात
तेव्हापासून ते फूल विसरू शकलेलो नाही.
आता जिव हळवा होतो
घंटेची फुले पाहिल्यानेही.
आता घंटेची फुले
माझ्या अनुभव विश्वाचा
गोड भाग झालीयेत.
प्रत्येक वेळा
घंटेची फुले पाहता
ती तुझ्या आठवणींची
मनोहर झुळुक घेऊन आलियेत.
माझ्या आयुष्यात तू त्या फुलांना
वेगळे अस्तित्व दिलेस
ते फुल केसात खोवून
तू सौंदर्याचे दालन उघडे केलेस.
त्या फुलाला नवे अस्तित्व
आणि मला डोळाभर धन दिलेस.

(हो हो 'फुले पक्षी ती आणि मी' ही मंगेश पाडगावकरांची कविता मला माहित आहे, या कवितेची कल्पना त्या कवितेशी बरीच मिळते तरीही या कवितेतले अनुभव व भाव माझे आहेत)

तुषार जोशी, नागपूर
.
.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा