येता जाता

(छायाचित्र सौजन्य: श्वेता पेंडसे)

.

.

येता जाता
कितीतरी फोटो डोळ्यासमोर येतात.
टिकतात काही क्षण,
मग पुसटून जातात.
अश्याच अनेक फोटोंच्या नंतर
अचानक एकदा..
तुझा फोटो आला...
त्याच्या प्रभावाने
माझेच अस्तित्वच पुसटायला लागले.
तू फोटोतूनही
अस्तित्व व्यापून टाकलेस माझे
आता आणिक कोणताच फोटो पाहायची
इच्छा राहिली नाही
कदाचित काळालाही
पुढे सरकायची इच्छा राहिली नव्हती
तुझ्या फोटोकडे पाहण्याचा
माझा उत्सव थांबून तो पण पाहत असावा
तुझ्या बोलक्या डोळ्यांनी
तुझ्या मनमोकळ्या हसण्याने
जे दिले होते ते तर मी स्वप्नातही
कधी मागितले नव्हते
मी इतका खुळा तर कधीच नव्हतो
की एका फोटोवर खिळून जाईन
पण मला कळले
तुमच्या आयुष्यात एक फोटो
असा येतो की मग
सगळे आयुष्य त्याच्या भोवती
खिळून जाते.
तुम्ही स्वप्नातही न मागितलेले
अपार धन तुम्हाला मिळून जाते.
तुझा फोटो पाहिला..
मग मी उरलोच नाही.
तुझ्या अस्तित्वाचा सुंगंध
येऊ लागला पानापानातून
मला जगण्याचं
सुंदर कारण मिळालं तुझ्या फोटोमधून

तुषार जोशी, नागपूर

जगावेगळी किमया

(छायाचित्र सौजन्य: श्वेता पेंडसे)

.

तुझ्या हसण्याचा शुभ्र गोड प्रकाश पडला
वारा वाहताना क्षण तुला बघाया अडला
तुझी खट्याळ टिकली काळजात उतरली
तुझ्या स्वप्नाळू डोळ्यांची भूल पडली मनाला

किती निरागस हसू वागवते तू लिलया
तुझ्या कुरळकेसांची जगावेगळी किमया
तुझ्या सावळ्या रंगात एक अनामिक ओढ
बाणासमान रूतती तुझ्या नाजुक भिवया

कसे सांग ना आताशा सांभाळावे हृदयास
पसरला असण्याचा तुझा मोहक सुवास
तुझा प्रभाव ईतका खोल जाणवतो आता
तुला आठवत होतो दिन रातीचा प्रवास

तुषार जोशी, नागपूर

रेष माझी कुंकवाची

(छायाचित्र सौजन्य: श्वेता पेंडसे)

.

.

तुझ्या केसात सजली
रेष माझी कुंकवाची
तुझ्या डोळ्यात जगली
स्वप्ने माझी आयुष्याची

तुझे हसणे साजणी
तुझे खट्याळ बघणे
तुझे दुरून ईषारे
माझे दुरून जळणे
ऐक अशी बरी नाही
थट्टा माझी पामराची
तुझ्या डोळ्यात जगली
स्वप्ने माझी आयुष्याची

तुझ्या सावळ्या रंगाचा
दंश झाला पानोपानी
त्यात कहर मांडला
तुझ्या कुरळ्या केसांनी
मेघ तुझे रूपघन
हौस माझी पावसाची
तुझ्या डोळ्यात जगली
स्वप्ने माझी आयुष्याची

तुषार जोशी, नागपूर
.

तुझा सावळा शृंगार

(छायाचित्र सौजन्य: श्वेता पेंडसे)

.

तुझा सावळा शृंगार
जीव जाहला अंगार
किती रुतते रुतते
तुझ्या नजरेची धार

असे पाहू नको वेडे
जीव वितळतो माझा
तुझी ओढ काळजात
घेऊ लागली आकार

आता पाठीमागे सारे
बोल बोलतील मला
काय जाहले हो याला?
अहो गुणी होता फार

कसे सोसतो सोसतो
तुझ्या असण्याचे तेज
तुटे इतकी नादते
मन कोवळी सतार

घनघोर बरसतो
आता सुखाचा पाऊस
तुझा आठव मल्हार
तुझा विचार मल्हार

तुषार जोशी, नागपूर

गुलकंद

(छायाचित्र सौजन्य: त्रिशाला)

.

..

तुझा विचार सुगंध
तुझा चेहरा आनंद
तुला पाहणे गुलाब
तुझे स्मीत गुलकंद

तुझे असणे रोमांच
नसता ये आठवण
माझ्या दाट काळोखात
तुझ्या रुपाचं चांदणं
तुझे नाव मोरपीस
आठवता शब्द धुंद


तुला पाहणे गुलाब
तुझे स्मीत गुलकंद

तुझा प्रभाव लपेना
जादू पानापानावर


तुझ्या सहजपणाचे
तेज माझ्या मनावर


तुला पाहत राहणे
उरे एकलाच छंद
तुला पाहणे गुलाब
तुझे स्मीत गुलकंद

तुषार जोशी, नागपूर


२७ मे २०११, २०:००

.

टेडी

(छायाचित्र सौजन्य: साँची)

.

.

तुला सगळंच ठाऊक आहे रे
माझं ते हसणं माझं रूसणं
कधी तुझ्याजवळ रडत वसणं
धावत येउन बिलगण्याची जागा
माझ्या सुख दुःखातला धागा
तू आहेस

माझ्याकडे पाहून हसतोस ना
क्षणभर हलकं हलकं वाटतं
तुला घेउन नाचावसं वाटतं
गोलू मोलू मखमली मस्त
माझ्या लहानपणाचा हट्ट
तू आहेस

माझे छकुले बाळ होतोस
अन माझ्यात ममतेचा झरा
तू खेळवत ठेवतोस खरा
प्रीतीचा साधक निव्वळ
माझ्यातले प्रीतीचे बळ
तू आहेस

तुषार जोशी, नागपूर

.

रसिकांचा प्रेषित

(छायाचित्र सौजन्य: ज्ञानेश वाकुडकर)

.

.

जे लिहितो तू रक्ताने
संदर्भ तुझ्या वचनांचे
विश्वाला व्यापुन उरते
ते मोल तुझ्या शब्दांचे

कधी भावुक कधी मनमौजी
कधी वेडा घोषित होतो
कधी लिहितो असले काही
रसिकांचा प्रेषित होतो

प्रेमाचा कवि होताना
गुण गातो आर्त सखीचे
दुःखाचा सागर होतो
मन जाणतोस नदीचे

शब्दा शब्दातून देतो
तू रसिकांना आनंद
हृदयांना काबिज करणे
जाणतो तुझा मी छंद

तुषार जोशी, नागपूर
१४ मे २०११, २१:००

कित्ती कौतुक

(छायाचित्र सौजन्य: पूजा)

.

.

कित्ती कौतुक
कित्ती कोतुक तुझ्या डोळ्यात
भरून वाहते गं
हळवं भावुक
कित्ती कौतुक

माझी भरारी
पाहुन तुला मिळालेलं सुख
कणाकणातुन ओसंडताना दिसते ना
धन्य होतो मी
डोळा पाणवे आपसुक
कित्ती कौतुक

किती साधा ना
सर्वांसारखाच एक
तू ईतकं महत्व देऊन मला
सशक्त करतेस
मोठ्ठं करतेस खूप
कित्ती कौतुक

हेच कौतुक
टिकवण्यासाठी
कदाचित काहीही करून जाईन
कळेलच तुला
मग पाहिन गुपचुप
कित्ती कौतुक

तुषार जोशी, नागपूर
१४ मे २०११, १८:३०

.

ईतकं मनमोकळं हसलीस

(छायाचित्र सौजन्य: शुभांगी दळवी)

.

.

ईतकं मनमोकळ हसलीस
क्षणभर श्वास घेणंच विसरलो
रम्य निसर्ग होता सभोवती
मी तिकडे बघणंच विसरलो

तुझ्याबरोबर जगलो मी ते
दोन क्षण अमूल्य होते
ईतकं निखळ सौंदर्य बघणारा
मी एक पुण्यवंत ठरलो

अजून आठवता तुझा चेहरा
प्रकाशतात माझे गाभारे
त्या अनंदाचे ढग झेलतात
जरी दुःखाने मी कोसळलो

ईतकं मनमोकळ हसलीस
क्षणभर भानावर येणंच विसरलो
तुला पाहणेच झाला सोहळा
धन्य झालो मी मोहरलो

तुषार जोशी, नागपूर
०७ मे २०११, २०:००

हसतेस तू

(छायाचित्र सौजन्य: त्रिशाला परूळकर)

.

हसतेस तू
बहरे ऋतू
नुसते बघावे वाटते

बघता तुला
नकळे मला
तू अप्सरा का भासते

जपतो खुणा
वळुनी पुन्हा
तू हासलिस जेव्हा जिथे

स्मरता तुला
कळते मला
मन लागले आता कुठे

हसतेस तू
बहरे ऋतू
नुसते बघावे वाटते

तुषार जोशी, नागपूर

.

तुझे नाव मनात येताच

(छायाचित्र सौजन्य: त्रिशाला परूळकर)

.

तुझे नाव मनात येताच
गालावर माझ्या येते लाली
लोकं मनात म्हणत असतील
बघा किती नटून आली

तुझे हसणे कधी आठवताच
ओठांवर फुटते सहजच मित
लोक म्हणत असतील दिसते
आजकाल ही भलतीच खुशीत

आरशात पाहता माझंच रूप
सांगतं दिसतेस भलतीच स्वीट
म्हणतं माझीच नजर लागेल
कानामागे लाव काळी टीट

तुषार जोशी, नागपूर

.

साक्षी

(छायाचित्र: सीमा जोशी)

.

तुझ्यातला साधेपणा

तू कधी हरवू नकोस

तू आहेस तशीच रहा

माझ्यासाठी बदलू नकोस

.

तुझ्या रहस्यमय वाटांचा

मी होईन एक प्रवासी

तुझ्या माझ्या दाट प्रेमाचा

दिवा असेल माझ्या पाशी

.

तुझी अनंत स्वरूपे

चंद्र चांदण्यांची नक्षी

तुझ्या प्रत्येक रूपाचा

मी होईन निव्वळ साक्षी

.

तुषार जोशी, नागपूर

.

तुझे असणे हेच माझे धन

(छायाचित्र सौजन्य: मनाली साटम)

.

तुझ्यावर लिहिली मी गझल
तुझ्यावर लिहिला मुक्तछंद
तुझ्यावर लिहिली जरी कविता
शब्दात मावेना ईतका आनंद

तुझ्यावर महाकाव्य लिहिले जरी
काहीतरी राहूनच जाईल
माझ्या शब्दांचे सगळे थेंब
तुझा सागर गमतीने पाहिल

तुला लिहिण्याचा सोडलाय नाद
फक्त भिजतो तुझ्या रूपात
तुझी आठवण येताच होते
रिमझिम पावसाची सुरवात

भिजतो रूजतो अंकुरतो मी
तुझे असणे हेच माझे धन
तुला पाहून तुला आठवून
सुगंधती दिवसाचे सारे क्षण


तुषार जोशी, नागपूर

मला हसविते ती

(छायाचित्र सौजन्य: मनाली साटम)

.

मला हसविते ती मला रडविते ती
जगावे कसे ते मला शिकविते ती

तिचे आणि माझे असे खोल नाते
तिला पाहता सूख दाटून येते
निराशा कधी ठाव घेता मनाची
नवे गीत गाऊ मला सुचविते ती

पळे दूर चिंता तिला भेटण्याने
मना ये उभारी तिला सांगण्याने
जगाचे उन्हाळे कधी तीव्र होता
तिच्या पावसाने मला भिजविते ती

तिला दुःख येवो न चिंता कधीही
तुला देवबापा मनी प्रार्थना ही
तिची साथ मिळता खरे स्वप्न होते
कहाणी निराळी अशी घडविते ती

तुषार जोशी, नागपूर

स्वच्छंदी

(छायाचित्र सौजन्य: मनाली साटम)

.

.

ती मनात राहते माझ्या
आरशात बघताच गोड हसते
कौतुकाने डोळेभरून बघते
पुन्हा हसते...
लाजवते मला अगदी.
कधी कधी कानात जाऊन बसते,
म्हणते असं कर; असं करू नकोस
फार कुठे अपेक्षा ठेऊ नकोस
मनास रूचेल तसेच करत जा
जेव्हा जेव्हा गावेसे वाटेल, बिनधास्त गा
नवल वाटतं मला तिचं
किती स्वच्छंदी आहे ती
आणि सगळ्यांचे मन सांभाळण्यात
मुळात अडकून पडलेय मी

तुषार जोशी, नागपूर

पाहिले होते तुला मी

(छायाचित्र सौजन्य: मनाली साटम)

.

सावळ्या रंगास आली काय गोडी रंगताना
मी म्हणालो 'हाय जालिम मार डाला' पाहतांना

खोल झाला वार होता शल्य त्याचे काय सांगू
पाहिले होते तुला मी लाजुनिया हासताना

काय झाले काळजाचा एक ठोका सापडेना
घेतले तू नाव माझे काल जेव्हा बोलताना

मोहिनी केसांमधे काही तुझा गं दोष नाही
गुंततो जो तो सुगंधी केस ते तू माळताना

तू दिसावे तू हसावे तू असावे अतरंगी
मी बघावा रोज माझा जीव वेडा भाळताना

तुषार जोशी, नागपूर
१२ एप्रिल २०११

गेय कविता

(छायाचित्र सौजन्य: शिल्पा, छायाचित्रकार: तुषार)

.

.

ती सावळी मुलगी माझे
काळिज घेऊन गेलेली
जगतो आहे तालामध्ये
जगण्याला लय आलेली ।। ध्रु ।।

ती म्हणाली ज्या क्षणी
की सवय झाली तुझी
चोहीकडे संगीत वाजू लागले
माझ्या सगळ्या चिंता
माझी सगळी शल्ये
सगळी पळून गेलेली ।। १ ।।

भाव जागू लागले
शब्द नाचू लागले
कवितेत माझ्या अर्थ दाटू लागले
साधासा धडा होतो
आता माझ्या जगण्याची
गेय कविता झालेली ।। २ ।।

टेकते छातीवरी
चेहरा विश्वासुनी
वाटे मी राजा विश्व माझे जाहले
जगही जिंकेन मी
काहीही करेन मी
शक्ती अशी मिळालेली ।। ३ ।।

(सावळ्या मुलीची गाणी / तुषार जोशी, नागपूर)

.

.

सावळी तू

(छायाचित्र सौजन्य: अनुजा)

.

तूच आशा
तू दिलासा
तू निराळी
वेगळी तू
सावळी तू

भावनांचा
मोक्षबिंदू
वीज जैशी
वादळी तू
सावळी तू

स्मीत माझे
गीत माझे
या मनाच्या
राऊळी तू
सावळी तू

भास नाही
तूच ती तू
पाहतो त्या
त्या स्थळी तू
सावळी तू

शब्द माझे
भाव माझे
झेलणारी
वेंधळी तू
सावळी तू

ज्योत माझी
तेवतांना
काळजीची
ओंजळी तू
सावळी तू

(सावळ्या मुलीची गाणी / तुषार जोशी, नागपूर)

.

सांगू कसे तुला मी

(छायाचित्र सौजन्य: प्रतिज्ञा)

.

.

ए सावळ्या मुली गं
सांगू कसे तुला मी
माझाच मी न उरलो
झालो पुरा तुझा मी ।। ध्रु ।।

स्वप्नात मी तुझ्याशी
गोष्टी कितीक करतो
येता तुझ्या समोरी
पुन्हा मुकाच ठरतो
ही ओढ जीवघेणी
झुरतो तुझ्या विना मी ।। १ ।।

जादू तुझ्या छटांची
घायाळ रोज करते
मी टाळतो तरीही
मन आठवांत फिरते
आता तुझ्याच साठी
वेडापिसा खुळा मी ।। २ ।।

स्वप्नात पाहिलेले
सत्यातही घडावे
जगणे तुझे नि माझे
बघ एकरूप व्हावे
जगणे तुझ्या विना गं
जगणे न मानतो मी ।। ३ ।।

(सावळ्या मुलीची गाणी / तुषार जोशी, नागपूर)

.

.

अनवट माया

(छायाचित्र सौजन्य: पल्लवी)

.

काळ्या सावळ्या मुलीची
आहे अनवट माया
काळ्या रेशमी केसांची
कशी घनदाट छाया ।। ध्रु ।।

शुभ्र मोगऱ्याच्या मुळे
केसामध्ये फुले,
सुगंधी उत्सव
कानामध्ये मोती डुले
किती मोहमयी,
असावे वास्तव
तिला भेटण्या आधीचा
सारा जन्म गेला वाया ।। १ ।।

स्मित हळुवार धुंद
कसा चहुकडे,
प्रकाश पसरे
चंद्रबिंदी बघताना
बघणारा भान,
सगळे विसरे
फक्त आठवाने तिच्या
माझी रोमांचित काया ।। २ ।।

(सावळ्या मुलीची गाणी / तुषार जोशी, नागपूर )

.

ते तुझे डोळे टपोरे

(छायाचित्र सौजन्य अश्विनी, छायाचित्र - अश्विनी)

.

.

ते तुझे डोळे टपोरे स्वप्न त्यांतून सांडते
भावनांचे गाव तू शब्दात हळवे मांडते
.
सावळ्या रंगास आला गोडवा तुझिया मुळे
अश्विनी हे नाव त्या रंगास द्यावे वाटते
.
चेहऱ्यावर या तुझ्या कविता कशी करतात गं
रुप गहिरे आमच्या थेंबात कसले मावते
.
केस रेशम गाल मखमल स्मित कातिल ओठीचे
पाहिले कितीदा तरी पुन्हा पहावे वाटते
.
सादगी पाहून माझा जीव बघ नादावला
होई दृष्टी सोहळा साधी जरी तू वागते
.

.
तुषार जोशी, नागपूर
२४ ऑगस्ट २०१०, ११:००
.

एकटक बघायला लागला

(छायाचित्र सौजन्य मेघनाद)

.

.

एकटक बघायला लागला
आज तो हसता हसता
माझा एक ठोका चुकला
त्याला बघता बघता
.
आज मला तो अचानक
वाटला नवा नवा
त्याच्या नजरेत नेम होता
बोचरा पण हवा हवा
.
आज आरशात स्वतःचे
वेगळेच रूप पाहिले
गाल हलके गुलाबी
डोळे लाज लाजलेले
.
एका नजरेत आज तो
हुरहुर लावून गेला
माझे काळीज स्वतःच्या
सोबत घेऊन गेला
.

.
तुषार जोशी, नागपूर
०९ जुलै २०१०, १०:००

.

.

आणि जेव्हा ती हसली

(छायाचित्र सौजन्य: प्रणोती)

 .

.

मनातले सांगितले तेव्हा

उगाच रूसुन असलेली

जीव टांगणीला लावून ती

रागात जाऊन बसलेली

भांड्यात पडला जीव

हळून पुन्हा ती दिसली

मागे वळून पाहिले

आणि जेव्हा ती हसली

.

सुगंधले जगणे माझे

टवटवले फुलले

कसे होईल काय होईल

सगळे प्रश्न नुरले

माझी तिची एक स्थिती

माझी खात्री पटली

मागे वळून पाहिले

आणि जेव्हा ती हसली

.

तिच्यासाठी किती किती

मला करायचे होते

तिचे हसणे जपण्यासाठी

घर विणायचे होते

माझ्या जगात आली ती

माझी चिंता मिटली

मागे वळून पाहिले

आणि जेव्हा ती हसली

.

जीव जडतो तेव्हा

खुळ्यासारखे होते

तिलाही तसेच व्हावे

अशीच ईच्छा होते

माझीच छबी मला

डोळ्यात तिच्या दिसली

मागे वळून पाहिले

आणि जेव्हा ती हसली

.

स्थळ काळ सगळे

माझ्या साठी विरले

तिचा होकार आणि एक

धडधडते काळीज उरले

भावनांचे शब्द झाले

अचानक कविता सुचली

मागे वळून पाहिले

आणि जेव्हा ती हसली

.

.

तुषार जोशी, नागपूर

०७ जुलै २०१०, २३:४५

.

.

सुंदर कविता

(छायाचित्रकार: मीच, सौजन्य: श्वेता)

.

कुण्या खुळ्या कवीची

आहेस तू सुंदर कविता

ईतके नीट नेटके रूप

कुणी कसे बनवू शकतं?

तो नक्कीच शुद्धीत नसेल

तुला बनवून त्याने स्वतःलाच

टाळी दिली असेल

निरागस कळी उमलावी

हळूच जशी पहाट होता

कुण्या खुळ्या कवीची

आहेस तू सुंदर कविता

ईतकं सहज हृदयाला

भेदून जाणारं

कुणी कसं हसू शकतं?

तुझ्यात त्याचे अंतरंग

भरभरून झालेय व्यक्त.

तुला बघून त्या कवीसाठी

नतमस्तक होई माथा

कुण्या खुळ्या कवीची

आहेस तू सुंदर कविता

तुषार जोशी, नागपूर

२५ जानेवारी २०१०

.

तुझे डोळे

(छायाचित्र सौजन्य मोहिनी)

तुझे डोळे

वेडावुन जाती तुझे डोळे

तुझे डोळे

मन जड झाले

भांबावुन गेले

विरहात माझे

रंग हरवले

सप्तरंगी तेव्हा

स्मरणांच्या भेटी

रंगवुनी देती तुझे डोळे

सुगंधात न्हाते

मोहरून येते

पाहताना माझे

भान हरपते

पापणीच्या आड

प्रेम साठवती

सखे माझ्या साठी तुझे डोळे

स्वप्न जगण्याचे

उंच उडण्याचे

तुझ्यामुळे सारे

क्षण स्वर्ग माझे

आशेची किनार

समृद्धिची ओटी

चैतन्याच्या ज्योती तुझे डोळे

तुषार जोशी, नागपूर

संधी

(छायाचित्र सौजन्य मंदार)
.
तो तत्वज्ञान बोलतो
कवितेतून त्याच्या
पण मला दीपवून जातो
प्रकाश चेहऱ्याचा

शब्द बघ शब्द बघ
आग्रह त्याचा नेहमी
पण डोळ्यांच्या रोख कसा
सोडवायचा आम्ही

कविता ऐकायला माझी
ना नसतेच कधी
डोळे भरून चेहऱ्याकडे
बघण्याची तिच संधी

कवितेतून मनावर
चालतंच त्याच राज्य
गोड हसून काबीज ठेवतो तो
हृदयाचेही साम्राज्य

तुषार जोशी, नागपूर
१७ जून २००९, १८:००

.

हारवलेलं हसू

(छायाचित्र सौजन्य अनुश्री)

.

.

कुणाचं हसू हारवलेलं दिसलं

की आपल हसणं थोड पेरावं

दिल्याने वाढतोय हा खजिना

देता देता श्रीमंत व्हावं

.

तुमच्यासाठी सोप्पं असेल

सहज गोड हसायचं इतकच

कुणाला जगणं शिकायला

हवं असेल कदाचित तितकच 

.

हसल्याने आयुष्य वाढतयं

हसावं आणि सुंदर दिसावं

दिल्याने वाढतोय हा खजिना

देता देता श्रीमंत व्हावं

.

.

तुषार जोशी, नागपूर

११ मे २००९, २२:००

.

.

आनंदाचे कण

(छायाचित्र सौजन्य आसावरी)

.

.

हास्याने सांडले तुझ्या

आनंदाचे कण

लख्ख लख्ख उजळले

सगळेच क्षण

.

घरभर पसरले

डोळ्यातले तेज

हर्ष मावेनाच झाले

आभाळ लहान

.

एका क्षणी झाला सर्व

ऋतूंचा सोहळा

तू सूर्याची उब तूच 

चंद्राचं चांदणं

.

मोहरल्या बावरल्या

शब्दांच्या पाकळ्या

निखळ हसणे झाले

पहाट किरण

.

कण कण मी वेचतो

मनाच्या कुपीत

आठवावे जातायेता

नेहमी म्हणून

.

.

तुषार जोशी, नागपूर

हासली तू

(छायाचित्र सौजन्य मिताली)

.

हासली तू

.

हासली तू की मनाला

चांदण्यांचा स्पर्ष झाला.

की फुलांना उमलतांना?

गंधवेडा हर्ष झाला.

.

हासली तू मंद वारे

वाहतांना स्तब्ध झाले

आसमंती चंद्र तारे

लाजले भयमुग्ध झाले

.

हासली तू आणि माझा

पाहण्याचे गीत झाले

शब्द भारावून गेले

भाव सारे प्रीत झाले

.

.

तुषार जोशी, नागपूर

.

.

कुठे पाहते ग पोरी

(छायाचित्र सौजन्य शिवानी)

.

.

.

कुठे पाहते ग पोरी

डोळे तिरके करून

मनातले कळेचना

तुझा चेहरा बघून

.

गालावर पसरले

किती हसणे रेखीव

आज बिचा~या कुणाचा

कुठे जाणार का जीव

.

डोळ्यांमध्ये साठलेले

आहे कौतुक कुणाचे?

आहे रहस्य कसले 

तुझी कली खुलण्याचे?

.

नको सांगू नको सांगू

ठेव गोष्ट लपलेली

तुझे डोळे कधी तरी

करतीलच चुगली

.

.

तुषार जोशी, नागपूर

प्रतिबिंब

(छायाचित्र सौजन्य योषिता)

तू कविता ऐकतेस ना

तेव्हा तूच कविता होतेस

डोळे बंद करतेस ना

तेव्हा तर जीवच घेतेस

मी थोर कवीची कविता

बघताना हरवून जातो

माझी कविता मेणबत्ती

तू सूर्य होऊन जातेस

तुलाच लिहितो नंतर

मी शब्दा शब्दां मध्ये

शब्दांच्या तळ्यात मग तू

प्रतिबिंब होऊनी खुलतेस

तुषार जोशी, नागपूर

एक मुलगी

(छायाचित्र सौजन्य सुप्रिया)

आलेल्या दुःखाला

हसुन साजरे करते

एक मुलगी जगण्याचे

सुमधुर गाणे करते

वास्तव जगताना हो

स्वप्ने पण बघते ती

क्षण हरवले त्यांना

अधुन मधुन स्मरते ती

ही मुलगी आसपास

आहे तुमच्या बरका 

जाणवेल अचानक

कधी आनंदाचा झोका

तीव्र तिच्या दुःखाने

रात्र ही होते आहे

हळुच तिच्या स्वप्नांची

पहाट जन्मते आहे

सापडली जर ही कधी

तिला सांगणार आहे

तुझ्या मुळे दुःखातही

सुख नांदणार आहे

तू अशीच प्राणपणे

दुःखाला जगत रहा

हसणे पसरून जगणे

मंगलमय करत रहा

तुषार जोशी, नागपूर

मी चालत राहीन

(छायाचित्र, गौरी यांच्या सौजन्याने)

मी चालत राहीन मी चालत राहीन
मी चालत राहीन मी चालत राहीन

माझा माझ्यावरती विश्वास माझा प्रवास होईल खास
येईल दुःख येईल सुख निर्भय स्वीकारीत जाईन
मी चालत राहीन मी चालत राहीन
मी चालत राहीन मी चालत राहीन

मी जेव्हा जेव्हा मंगल कामासाठी माझे हात दिले
तेव्हा तेव्हा सगळीकडून मदतीला मित्र धावत आले
मी मित्रवान मी भाग्यवान मी स्वाभिमानी मी शक्तिवान
सगळ्या कामा मध्ये माझा मी एक ठसा ठेवीन जाईन
मी चालत राहीन मी चालत राहीन
मी चालत राहीन मी चालत राहीन

स्वप्ने असतील माझी मोठी शिखरांना जाऊन भीडणारी
ठरवीन ध्येय गाठेन ध्येय प्रसन्नता पसरविणारी
वीवेकवान मी धैर्यवान मी जागरूक मी प्राणवान
जाईन तिथे मी शक्ती कण उधळीत जाईन पसरीत जाईन
मी चालत राहिन मी चालत राहीन
मी चालत राहीन मी चालत राहीन

तुषार जोशी, नागपूर

खारूताई

(छायाचित्र के श्रीश यांच्या सौजन्याने)

छोटीशी खारूताई
दगडावर बसली होती
निरागस गोजिरवाण्या
दिसण्याने नटली होती
.
इवल्याश्या अस्तित्वाने
हृदयाचा पीळ गळाला
आडून तिला बघण्याचा
माझा गं उत्सव झाला
.
तुषार जोशी, नागपूर

संवेदनेच्या बायनाकुलर ने

(छायाचित्र गौरव यांच्या सौजन्याने)

.
.
संवेदनेच्या बायनाकुलर ने
दूरचे बघायचा प्रयत्न करतेय
दहा पंधरा वर्षांनंतर
बघूया मी कशी दिसतेय
.
वा नवे मित्र आहेत
जुने पण टीकून आहेत
तीव्र इच्छा अंतरमनात
तीव्रतेने पोहचवतेय
दहा पंधरा वर्षांनंतर
बघूया मी कशी दिसतेय
.
पैशापुढे शिक्षणाला
मी नेहमीच महान मानलंय
फार श्रिमंती दिसत नाही
नावापुढे डॉक्टर लागलेय
दहा पंधरा वर्षांनंतर
बघूया मी कशी दिसतेय
.
दोन पिलं आहेत जवळ
ममतेची डोळ्यात तृप्ती
माझ्या स्वप्नांचे आयुष्यावर
प्रक्षेपण करून बघतेय
दहा पंधरा वर्षांनंतर
बघूया मी कशी दिसतेय
.
.
तुषार जोशी, नागपूर
.
.

आनंद वाटतो तुझा हासरा चेहरा

(छायाचित्र सहयोग: अवंती)

आनंद वाटतो तुझा हासरा चेहरा
मनात राहतो तुझा हासरा चेहरा

कुणीतरी आहे हृदयात लपलेले
गुपित सांगतो तुझा हासरा चेहरा

दुःख विसरावे ओठात हसू यावे
इतके मागतो तुझा हासरा चेहरा

डोळे बंद केले तरी समोरच येतो
खट्याळ वागतो तुझा हासरा चेहरा

एकांताची बाधा मनास कधी झाली
प्रकाश पेरतो तुझा हासरा चेहरा

तुषार जोशी, नागपूर

तुझं ते बघणं...

(छायाचित्र सहयोग: दीपा)

हातावर हनुवटी ठेवून
तुझं ते बघणं.. मी आठवतो
दूर असताना.
त्या आठवणीत भिजतो
रूजतो...
मोहरतो...
आणि...
नव्या उमेदीने.. पुन्हा
शब्दात उतरतो...
तुझ्यासाठी.

धावत येतो
तुला ऐकवण्यासाठी
बळेच समोर बसवून
हमखास हक्क गाजवतो
आधी ऐक म्हणून
कविता आवेशात
सादर करून दाखवतो

तुला सगळं कळतं
तुझ्या डोळ्यात दिसतं
जसं काही तुला म्हणायचंय
तुला कसं रे हे सुचतं
तू हमखास दाद देतेस
कधी खरच..
कधी मन राखण्या साठी.

काहिही असो..
मला मिळतं बक्षिस
एका कौतुकाने भरलेल्या..
टपोऱ्या डोळ्यांच्या ..
मुलीचे चित्र.
डोळ्यात साठवण्यासाठी.

तुषार जोशी, नागपूर

केसांची नागिण

(छायाचित्र, सामिया च्या सौजन्याने)

सांभाळावं किती जीव गेला नादावून
डसली गं हाय तुझ्या केसांची नागिण

काळ्याभोर केसांचे गं अल्लड वळणे
दातात दाबणे ओठ सहज हासणे
कपाळाची बट जशी रूपाला तोरण
डसली गं हाय तुझ्या केसांची नागिण

विसरलो स्वेटर ते घ्यायला मी आलो
तुझ्या अंगावर तेच पाहता खिळलो
केव्हढा तो मोठा माझ्या स्वेटरचा मान
डसली गं हाय तुझ्या केसांची नागिण

मानेवर दिसे हनुवटीची सावली
बघतांना होतो जीव माझा वर खाली
मनी सदा वाजे तुझ्या रूपाची पैजण
डसली गं हाय तुझ्या केसांची नागिण

तुषार जोशी, नागपूर

खळखळून मग हसलो

(छायाचित्र - सोनल चिटणीस यांच्या सौजन्याने)

खळखळून मग हसलो पुन्हा एकदा आपण
देह भान विसरलो पुन्हा एकदा आपण

मित्रांच्या येण्याला मी स्वर्ग मानले नेहमी
टाळी देऊन घेऊन आयुष्य वाढले नेहमी
मैत्रीच्या नात्याचे सार्थक हो पुन्हा झाले
मैत्रीचा उत्सव झालो पुन्हा एकदा आपण

खळखळून मग हसलो पुन्हा एकदा आपण
देह भान विसरलो पुन्हा एकदा आपण

निर्व्याज असे हसताना सातही मजल्यां वरती
आकाशाला भीडते अपुल्या असण्याची मस्ती
रटाळ आयुष्याची राख ही झटकुन अपुली
विस्तव होऊन आलो पुन्हा एकदा आपण

खळखळून मग हसलो पुन्हा एकदा आपण
देह भान विसरलो पुन्हा एकदा आपण

कोटीचा अचूक माझ्या अर्थ यांना कळतो
इतके जाणूनच मजला आनंद अमाप मिळतो
काढून जुनी ती घटना डोळ्यांना डोळे भीडले
बहोत खूब म्हणालो पुन्हा एकदा आपण

खळखळून मग हसलो पुन्हा एकदा आपण
देह भान विसरलो पुन्हा एकदा आपण

तुषार जोशी, नागपूर

जन्म दिला

मी तुला, तू मला जन्म दिला
प्रेम वाटण्याचा मनोहर छंद दिला

तुषार जोशी, नागपूर

(Image courtesy Sean Dreilinger)

सीसीडी आणि कॉफी

.


नेहमी असेच सीसीडी मधे
येऊन परतलो असतो
नेमके बोलायची वेळ आल्यावर
गप्पच बसलो असतो

कॉफीचा कपच आला तेव्हा
आपल्यासाठी धावून
क्रीम चा तू बदाम काढलास
माझ्याकडे पाहून

तुझ्याकडे पाहून तेव्हा
मी मनापासून हसले
हात हातात घेऊन
हो म्हणून बसले

सीसीडी आणि कॉफी
एक गोड आठवण
इथेच घट्ट झाली ना रे
आपल्या नात्याची वीण

तुषार जोशी, नागपूर

झुरळ पुराण

Cocroach, originally uploaded by Vijayaraj.

.

एकदा एका झुरळाला
असह्य झाले झुरळपण
त्याने फुलपाखरू होण्याचा
मनामधे केला पण

विविध रंगांनी आपले
पंख त्याने रंगवले
फुलांवर दिमाखात
तेही मिरवू लागले

फुलपाखरामध्ये फिरला
पाहिल्या विविध छटा
पण थोड्याच वेळात
झाला एकटा एकटा

त्याला समजणारे
तिथे कोणीच नव्हते
फुलपाखरांचे सगले
संदर्भ वेगले होते

ओशाळला बिचारा
परत फिरला माघारी
मित्रांनी केली होती
स्वागताची तैयारी

बगिचा रिटर्न झुरळ
म्हणून मित्रांचे स्वागत
ग्रहण करत बिलगला
सगळ्यांना धावत धावत

मनापासून म्हनाला
मित्रांनो मी चुकलो
आपल्याच वेडात ख-या
झुरळपणाला मुकलो

आता एक चांगले
झुरळ व्हायचे ठरवलेय
स्वतःच्या अस्तित्वाला
आता मी ओळखलय

तुषार जोशी, नागपूर

आकाश

Whirling Clouds©, originally uploaded by Confused Shooter.

.

तू आकाश दिलेस मला
मनमुक्त उडण्यासाठी
आणिक एक घर दिलेस
थकून कुशीत शिरण्यासाठी

आता थोडे थोडे सगळ्यांना
आकाश वाटत फिरतोय
ज्यांना घर नाही त्यांना
घर देण्याचे स्वप्न बघतोय

घरी वाट पाहतय कोणी
तू असा दिला विश्वास
मी फिरतोय खिन्न दिव्यात
भरत अता ज्योतींचे श्वास

तुषार जोशी, नागपूर

एकटा

last days, originally uploaded by pabloest.

.

एकटा
कोणी नाही सोबतीस
आज हो
कोणी थांबलेना
आसपास हो
मग रडावे तरी
कशाला सांगा कशाला

भागलो
कुणा कुणा साठी
रोज भागलो
किती किती
रात्र रात्र जागलो
गरज संपली जणू
आज कोणी
विचारते ना मला
मग रडावे तरी
कशाला सांगा कशाला

संपले
लाड प्रेम सारे
सारे संपले
माझ्यासाठी
कोणी नाही जागले
काम झाले अता
जो तो आज
पाय काढू लागला
मग रडावे तरी
कशाला सांगा कशाला

तुषार जोशी, नागपूर

कळत नाहीये

, originally uploaded by krupali.

.

तुझ्या डोळ्यात किती
निरागस स्वप्नांची भरती आलीये
तुझे स्वप्नाळू डोळे
कसे जपावे हेच कळत नाहीये

चंगळवादाच्या उन्हात
प्रकृती तापून निघालिये
संस्कारांचा सन स्क्रीन
कसा लावू हेच कळत नाहीये

तू विचारशील उद्या
बाबा मी कुणासारखे होऊ
खरं उत्तर द्यायचं तर
कुणाचं नाव घेऊ हेच कळत नाहिये

तुषार जोशी, नागपूर

तन्मय तू

girl mending the fishing net, originally uploaded by ToSStudio.

.

तन्मय तू विणताना
आयुष्याचे धागे
हारवले बघ हसणे
मागे किती मागे

जुळवत बस एकेका
धाग्याला हाताने
एकदाच हास बघू
सुटतिल का हसल्याने?

खूप कष्ट कर की गं
संघर्ष कर ना, कर
चेह-यावर हास्याचा
येऊदे गुलमोहर

तुषार जोशी, नागपूर

थांबायचे तर थांब

brown, originally uploaded by Subodh.

.


थांबायचे तर थांब पण
हृदयाची नाही हमी
गितार घेऊन हृदयापासून
गातो असाच मी

शब्द सुरांच्या मैफिलीत
निघून जातील तास
किती बहरलो कसे बहकलो
नसेल हा अदमास

थांबायचे तर थांब पण
तुच ठरव किती
अश्रूंचे सगळे साठे
रिते होण्याची भीती

तुषार जोशी, नागपूर
१७ डिसेंबर २००७

चहाच्या पेल्यात

brown, originally uploaded by krupali.

.

चहाच्या पेल्यात
हसणे तुझे विरघळले
वा-यावर शुन्यात
बघणे तुझे विरघळले

चहा पितांना देखील
मादक किती दिसावे
अंगांगात माझे
असणे तुझे विरघळले

चहा सारखी साधी
आठवण राहीली नाही
चहाच्या आठवणीत
दिसणे तुझे विरघळले

तुषार जोशी, नागपूर
१७ डिसेंबर २००७

संथपणाचा स्पर्श

A river so restful..., originally uploaded by amrita b.

संथ वाहणारी नदी
पायाखाली वाळूची गादी
दोन पाय माझे
आणि जोडीला दोन तुझे
दूरपर्यंत पसरलेलं पात्र
प्रेमाने भरलेलं हृदयाच गात्र
संथ प्रेमाचा प्रवाह वाहतोय
तुझ्या पायातून माझ्या कडे
माझ्या जगण्याला अथांग
संथपणाचा स्पर्श घडे

तुषार जोशी, नागपूर

साठा

beach view classroom, originally uploaded by amrita b.

.
.
जेव्हा जेव्हा कुणीच नसताना
झाडाखाली तुला भेटायला आलोय
सगळा ताप विसरून नवीन
इच्छा शक्तीचा कारखाना झालोय

तुझ्या केसात बोट फिरवून
पुन्हा तीव्र उर्जा घेतलीय
तुझ्या सुगंधात न्हाऊन नेहमीच
जुनी पुराणी कात टाकलीय

माझ्या जगण्यात असण्यात
तुझा सिंहाचा वाटा आहे
माझ्या प्रेमळ कविते तूच
माझा आशेचा साठा आहे

तुषार जोशी, नागपूर