बुधवार, २१ डिसेंबर, २०११

कविता

(छायाचित्र सौजन्य: प्रांजल )
.
.
टपोरे गहिरे डोळे
डोळ्यात कोरिव काजळ
घनदाट काळे केस
चाफेकळीसे नाक
अल्लड लोभस गाल
ओठात मिश्किल हसू
मोत्यासारखे दात
गोऱ्या त्वचेवर खुलणारा काळा गोफ
मोहक काळा ड्रेस
कपाळावर नाजुकशी टिकली
हनुवर छोट्टासा तीळ
मानेवर रूळणाऱ्या अवखळ बटा
किरणांची उनसावली छटा
हे सगळे एकाच वेळी
एकत्र आलेली कविता पाहून
.
धडधडणारे हृदय
देहभान हरवलेला
मंतरलेला एक वेडा जीव
कविता लिहू लागेल
यात नवल काय?

तुषार जोशी, नागपूर
२१ डिसेंबर २०११, २४:४५

.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा