(छायाचित्र सौजन्य: शर्वरी राणे)
.
.तुला पाहताना असे वाटलेकी
जसा चंद्र आलाय बागेत माझ्या
तुझे चांदणे पांघरूनी बसावे
नसावे घड्याळास काटेच माझ्या
तुझ्या शूभ्र दातांचि जादू म्हणू की
तुझ्या दाट केसांचि किमया असावी
तुझे हासणे भान हरते असेकी
बघे ज्यास त्यालाच कविता सुचावी
तुला सांगतो मी जरा ऐक पोरी
तुझ्या हासण्यानेच फुलतात गाणी
तुझा स्पर्श होताच मोहरति पाने
निराशा हसे वेदना ही दिवाणी
तुझे श्वास मिळता फुले बाग अवघी
नशा पानपानात हिरव्या सुखाची
तुला फक्त स्मरतो जगाला विसरतो
नसे खंत ना आज पर्वा कुणाची
तुषार जोशी, नागपूर
.
जसा चंद्र आलाय बागेत माझ्या
तुझे चांदणे पांघरूनी बसावे
नसावे घड्याळास काटेच माझ्या
तुझ्या शूभ्र दातांचि जादू म्हणू की
तुझ्या दाट केसांचि किमया असावी
तुझे हासणे भान हरते असेकी
बघे ज्यास त्यालाच कविता सुचावी
तुला सांगतो मी जरा ऐक पोरी
तुझ्या हासण्यानेच फुलतात गाणी
तुझा स्पर्श होताच मोहरति पाने
निराशा हसे वेदना ही दिवाणी
तुझे श्वास मिळता फुले बाग अवघी
नशा पानपानात हिरव्या सुखाची
तुला फक्त स्मरतो जगाला विसरतो
नसे खंत ना आज पर्वा कुणाची
तुषार जोशी, नागपूर
.
.
तुझे हासणे भान हरते असेकी
उत्तर द्याहटवाबघे ज्यास त्यालाच कविता सुचावी..
मस्त काव्य !