बिचारा भोळा

(छायाचित्र सौजन्य: श्वेता )

.

.

ती अशी मला बघते की, हृदयाची धडधड वाढे
मन सगळे विसरून म्हणते त्या रम्य स्मृतींचे पाढे
हनुवटी तोलुनी हाती, रोखुन बघण्याचा तोरा
रक्तातून वाढत जातो मग रोमांचाचा पारा

सावळी, गोड ती दिसते, गहिरे टप्पोरे डोळे
ओठांत मंद हसण्याचे, चित्तचोर ते चाळे
केसांची हट्टी बट ती गालावर खेळत फिरते
मज काळाची वेळाची कसलीही शुद्ध न उरते

ती छळते तरीही कळते ते वार मधाहुन गोड
मरताना होई हवीशी या मरण्याचीही ओढ
चेहऱ्यावर मराठमोळे सौंदर्यच अवघे गोळा
भुलणार कसा मग नाही जीव बिचारा भोळा

~ तुष्की
नागपूर, २९ डिसेंबर २०१२, १५:००