पहाट

(छायाचित्र सौजन्य: वैदेही ) 

.

.

पसरला होता जेव्हा
दाट काळोख मनात
तुझ्या हसण्याने झाली
आयुष्यामधे पहाट

तुझे हसू प्रकाशले
मन लख्ख लख्ख झाले
माझे रूसून गेलेले
हसू परत मिळाले

फांदी फांदीत अकूर
पानापानास झळाळी
आणि बहरून आल्या
माझ्या कवितांचा ओळी

किती सुंदर दिसावे
किती गोड ते हसावे
चिमटा काढून घेतो
की हे स्वप्नच नसावे

~ तुष्की
नागपूर, ०४ आगस्ट २०१३, १६:३०