सोमवार, २३ मे, २०१६

तुझ्या सावळ्या सौंदर्याचा

(छायाचित्र सौजन्य: प्रियंका )
.
.
तुझ्या सावळ्या सौंदर्याचा डंख जिवाला जाळी
तरी पहावे वाटत असते तुलाच वेळोवेळी
अता कळाले कसा पतंगा पेट जीवाने घेतो
विणून घेतो ज्योती साठी जाळ स्वतःच्या भाळी
.
तुझे हासणे म्हणजे झुळझुळ धुंद नदीची गाणी
हनुवटीवर खळी जणू की असे सायीवर लोणी
बघता बघता जीव लागतो वितळत वितळत जातो
चेहरा कसला सावळ रंगी जणू कोरली लेणी
.
खट्याळ कथ्थई डोळ्यांमधुनी प्रकाश घरभर पसरे
तुझ्या चाहुली घेऊन येती सौख्याचे क्षण हसरे
तू बोलावे ऐकत जावे विसरून जग उरलेले
तूच उरावे मनात आणिक असो न काही दुसरे
.
तुझे मोकळे केस जणू वेड्या वळणांचा घाट
तुझ्या स्मृतींचा सुगंध उत्कट प्राजक्ताहुन दाट
शब्दांमध्ये तुला बांधूनी जरी उत्सव मी करतो
निशब्दाचा सागर तू तर गहिरा गूढ अफाट
.
तुष्की नागपुरी
नागपूर, २३ मी २०१६,२०:००

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा