.
.
एक मुलगी होती मनाने खूप चांगली
पण नशिबाने तिच्याशी क्रूर थट्ट मांडली
तिने ज्याच्यात पाहिले भविष्याचे चित्र
तो म्हणाला आपण राहू नुसते मित्र
मग तिला वाटले जगणे आता संपले
वाढण्या आधिच आनंदाचे रोप माझे खुंटले
मग तिला लागला एकटे राहण्याचा छंद
आपल्याच कोषात तिने केले स्वतःला बंद
एकदा एक मित्र तिला अडवून म्हणाला
काय हरवले? का बांधलेस का असे स्वतःला?
तू गमावलास व्यक्ती ज्याचे प्रेम तुझ्यावर नव्हते
त्याने गमावले प्रेम तुझे जीवापाड जे होते
हे ऐकताच ती हसली, विचार करत बसली
स्वतःच घातलेल्या बंधनांची दोरी हळूच सुटली
तुषार जोशी, नागपूर
'तुष्की नागपुरी' च्या येताजाता ब्लाग वर आपले स्वागत आहे. या सर्व कविता सोबत दिलेल्या छायाचित्राच्या अनुषंगाने सुचलेल्या कविता आहेत. छायाचित्र डोळ्यासमोर आले त्या वेळेला काहीच न ठरवता जे लिहिल्या गेले त्या या कविता आहेत. सर्व छायाचित्र उपलब्ध करून देणाऱ्यांचा तुष्की नागपुरी मनःपूर्वक आभारी आहे.
गुरुवार, ३ मे, २००७
दोरी
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
dhanyawad
उत्तर द्याहटवाcomment by Vaishali (Seema) Joshi in mail:
उत्तर द्याहटवा'Dori' apeeled me very much.Its a truth of life. The person u love cant expect will love u, or he deserves for ur love.But i think that , the real love is the love which expects nothing in return, its just a spiritual feeling a devine love is the love of meera with Lord Krishna..........isnt it