ओढ

(छायाचित्र सौजन्य: यामिनी )

.

.

पाकळी खुलाया लागली
आगळी ओढ ही लागली
मी स्वतःच्याच प्रेमामध्ये नाचते गं
चपळ मन उडते गं,
धरले तरी पळते पळते गं

रोज फुलांनी सजते आणिक
काजळ लावते अपुल्या तालात गं
तारूण्याच्या वेशीवरती
पसरते लाली हसता गालात गं
मी मस्त मयुरी होते
पाऊस होऊनी ये तू
तुझी वाट व्याकुळतेने पाहते गं
चपळ मन उडते गं,
धरले तरी पळते पळते गं

शब्दांच्या पंखावर बसुनी
माझी भरारी कवितांच्या गावी
मुक्तछंद मोहतो मनाला
भाव मनातले गुंफाया लावी
मोकळे व्यक्त मी होते
ऐकाया येशील ना तू
आता कवितांच्या गावामध्ये राहते गं
चपळ मन उडते गं,
धरले तरी पळते पळते गं

खुणावते हे जीवन मजला
स्वप्नांची किती शिखरे गाठायची
कुणास ठाऊक कधी कुणावर
जीव जडायचा हृदये भेटायची
मी सरिता खळखळणारी
तू सागर माझा हो ना
मन मीलनाचा गोड क्षण मागते गं
चपळ मन उडते गं,
धरले तरी पळते पळते गं

~ तुष्की
नागपूर, १४ जून २०१४, ०९:३०